|
|
Post by NFP on Feb 9, 2006 10:27:42 GMT 1
Kaliber: 7,92x57 Mauser D³ugoœæ ca³kowita: 1200mm D³ugoœæ lufy: 720mm Waga (nieza³adowany): karabin 21kg + podstawa 28kg Magazynek: Taœma parciana 100, 250 lub 330 naboi Szybkostrzelnoœæ: oko³o 450rpm Zasiêg efektywny: do 1000 metrów W polsce okresu miêdzywojennego jak wiadomo uzbrojenia by³o niewiele, ale za to bardzo du¿o ró¿nych typów. W kwestii ckm-ów by³y i francuskie Hotchkissy wz. 14 i Maximy ró¿nej produkcji, natomiast jak wiadomo ¿eby uproœciæ logistykê trzeba by³o zunifikowaæ uzbrojenie. Dawa³ siê we znaki tak¿e wiek ju¿ u¿ywanych modeli. Te dwa powody zmusi³y Ministerstwo Wojsk do przedsiêwziêcia œrodków maj¹cych na celu zast¹pienie istniej¹cych modeli przez nowe, a najlepiej jeden "nowy" model. W roku 1927 rozpisano konkurs na nowy ka-em, przyst¹pi³y do niego trzy konstrukcje amerykañsko-belgijski Browning wz. 1919, czechos³owacki (wczeœniej austro-wêgierski) Schwarzloose-Janecek wz. 1907/12/27 oraz angielski Vickers wz.1909/27. W wyniku prób okreœlonych jako bardzo wymagaj¹ce wygra³a produkcja jankesów. Owy Browning produkowany za oceanem przez firmê Colt by³ najlepszy z wy¿ej wymienionych, nie dziwi wiêc decyzja o chêci kupna licencji na jego produkcjê w kraju. Okaza³o siê, ¿e jest jednak inne wyjœcie. Firma Colt w Europie dzia³a³a za pomoc¹ poœrednika jakim by³a fabryka (nie wiem, czy ju¿ wtedy siê tak nazywa³a) FN (Fabrique Nationale w Herstal w Belgii), a jak siê dowiedziano przy próbie kupna licencji, ¿e Browning wz. 1919 nie jest strze¿ony prawem patentowym w Polsce, postanowiono pójœæ tym tropem i zakupiono nie licencjê, a kilka modeli tego¿ ka-emu, by polscy konstruktorzy mogli go swobodnie skopiowaæ i w taki oto sposób za o wiele mniejsze pieni¹dze powsta³ "Polski Browning wz. 30". Broñ ta dzia³a³a na zasadzie krótkiego odrzutu lufy i ryglowana klinem umieszczonym pod zamkiem. Lufa oczywiœcie by³a ch³odzona wod¹ znajduj¹c¹ siê w ch³odnicy okalaj¹cej lufê. Co wiêcej by³a przystosowana do wymiany na polu bitwy. Do zasilania w amunicjê s³u¿y³y taœmy parciane o pojemnoœci 100 (rzadko) b¹dŸ 250 (czêœciej) naboi. Z relacji ludzi strzelaj¹cych mo¿na wywnioskowaæ, ¿e broñ ta by³a na swoje czasy bardzo celna, odporna na zanieczyszczenia i prosta w budowie, chocia¿ da³a siê we znaki du¿a waga oraz to, ¿e po nagrzaniu siê trudno by³o go przenieœæ, czy choæby przestawiæ. Oczywiœcie polska wersja ró¿ni³a siê ma³ymi szczegó³ami: najwa¿niejsz¹ by³o przystosowanie broni do strzelania amunicj¹ 7,92 Mauser (przepisowa polska), ponadto zmieniono celownik z przeziernikowego na szczerbinowy, wyd³u¿ono lufê wraz z ch³odnic¹, zmniejszono wagê zamka, opracowano w³asn¹ podstawê. Pierwsze modele charakteryzowa³y siê usterkami takimi jak ma³¹ wytrzyma³oœæ sprê¿yn i podatnoœæ na zaciêcia przy nierównym podawaniu amunicji przy taœmie parcianej. O ile mi wiadomo póŸniejsze modele by³y pozbawione tych wad. W roku 1938 dokonano modernizacji (pod oznaczeniem ckm wz. 1930a), dotyczy³a ona nowego zamka i eksperymentalnej lufy z gwintem Lancastera. Do wrzeœnia 1939 wyprodukowano oko³o 7800 ckm-ów. By³y one tak¿e eksportowane. *zdjêcie pochodzi ze strony www.1939.pl
|
|
|
|
Post by abc on Feb 19, 2006 19:52:27 GMT 1
Przepraszam, przeprowadzalem jakies proby i "postreplayowalem"  Ad rem. Skad informacja o tasmach 100 i 250 nabojowych?? Do Browninga uzywano wylacznie parcianej tasmy o pojemnosci 330 naboi. Dalej, skoro juz mowa o zmianach konstrukcyjnych w stosunku do oryginalu, nalezaloby wspomniec o poprawieniu konstrukcji zatrzasku lufy orza zmianie chwytu i spustu. Podstawa do ckm. Skoro juz o niej mowa, to moze warto dodac, ze tych podstaw do seryjnej produkcji weszly 3 typy. P wz.30., P wz.34 ( na zdjeciu powyzej), P- wz, 36 tzw. kawaleryjska i moze jeszcze mniej znana, ale takze uzywana we Wrzesniu, podstawa oznaczona symbolem WR. Przy okazji, zadna z tych podstaw nie miala podanej przez Ciebie masy 28 kg ( skad zatem ta informacja?) Co oznacza zdanie odnoszace sie do lufy: "Co wiêcej by³a przystosowana do wymiany na polu bitwy"A niby gdzie miala byc wymieniana? W fabryce, czy warsztatach na tylach? |
|
|
|
Post by NFP on Feb 19, 2006 20:57:03 GMT 1
Co oznacza zdanie odnoszace sie do lufy: "Co wiêcej by³a przystosowana do wymiany na polu bitwy"A niby gdzie miala byc wymieniana? W fabryce, czy warsztatach na tylach? To to zdanie oznacza, ¿e ten model mia³ tak¹ mo¿liwoœæ, a wczeœniejsze konstrukcje (szczególnie ch³odzone wod¹) nie mia³y takiej mo¿liwoœci, wiêc dobrze by³o to zaznaczyæ. A poza polem bitwy wymieniane mog³y byæ np. warsztatach rusznikarskich (Browning wz. 28) :] |
|
|
|
Post by abc on Feb 19, 2006 21:22:24 GMT 1
Tzn. sugerujesz, ze aby wymienic lufe np. w rkm wz 28, czy wczesniejszych ckm (np. maxim 08 trzeba bylo oddac go do warsztatu rusznikarskiego i nie bylo takiej mozliwosci w polu? ;D
|
|
|
|
Post by NFP on Feb 19, 2006 21:26:48 GMT 1
Nie - w polu wszystko mo¿na zrobiæ  , ale chodzi mi tu o to, ¿e niektóre konstrukcje (jak ta) maj¹ lufy, które szybko mo¿na wymieniæ nawet na punkcie strzeleckim, bez specjalnych narzêdzi. |
|
|
|
Post by NFP on Feb 19, 2006 21:31:17 GMT 1
je¿eli to Ty jesteœ xyxy, to pomogê Ci siê zarejestrowaæ... Ten post oraz odp na niego zostan¹ skasowane wiêc nie ma problemu
|
|
|
|
Post by abc on Feb 19, 2006 21:57:37 GMT 1
To ja:) Wracajac do tematu ckm wz. 30 nie mial tzw szybko wymiennej lufy. Trzeba bylo zdjac z tylu chwyt, wyjac sprezyne, zamek i dopiero mozna bylo wyjac lufe. Cala operacja, to 2-3 minuty. Inna sprawa, ze dzieki wodnemu chlodzeniu nei bylo to potrzebne tak czesto, jak np w niemieckich MG 34 i 42
|
|
|
|
Post by NFP on Feb 19, 2006 21:59:42 GMT 1
no dobra - to wys³a³em do Ciebie maila z instrukcjami co i jak... na ten mail .op.pl
|
|
|
|
Post by milan on Dec 9, 2008 20:45:33 GMT 1
Kaliber: 7,92x57 Mauser D³ugoœæ ca³kowita: 1200mm D³ugoœæ lufy: 720mm Waga (nieza³adowany): karabin 21kg + podstawa 28kg Magazynek: Taœma parciana 100, 250 lub 330 naboi Szybkostrzelnoœæ: oko³o 450rpm Zasiêg efektywny: do 1000 metrów W polsce okresu miêdzywojennego jak wiadomo uzbrojenia by³o niewiele, ale za to bardzo du¿o ró¿nych typów. W kwestii ckm-ów by³y i francuskie Hotchkissy wz. 14 i Maximy ró¿nej produkcji, natomiast jak wiadomo ¿eby uproœciæ logistykê trzeba by³o zunifikowaæ uzbrojenie. Dawa³ siê we znaki tak¿e wiek ju¿ u¿ywanych modeli. Te dwa powody zmusi³y Ministerstwo Wojsk do przedsiêwziêcia œrodków maj¹cych na celu zast¹pienie istniej¹cych modeli przez nowe, a najlepiej jeden "nowy" model. W roku 1927 rozpisano konkurs na nowy ka-em, przyst¹pi³y do niego trzy konstrukcje amerykañsko-belgijski Browning wz. 1919, czechos³owacki (wczeœniej austro-wêgierski) Schwarzloose-Janecek wz. 1907/12/27 oraz angielski Vickers wz.1909/27. W wyniku prób okreœlonych jako bardzo wymagaj¹ce wygra³a produkcja jankesów. Owy Browning produkowany za oceanem przez firmê Colt by³ najlepszy z wy¿ej wymienionych, nie dziwi wiêc decyzja o chêci kupna licencji na jego produkcjê w kraju. Okaza³o siê, ¿e jest jednak inne wyjœcie. Firma Colt w Europie dzia³a³a za pomoc¹ poœrednika jakim by³a fabryka (nie wiem, czy ju¿ wtedy siê tak nazywa³a) FN (Fabrique Nationale w Herstal w Belgii), a jak siê dowiedziano przy próbie kupna licencji, ¿e Browning wz. 1919 nie jest strze¿ony prawem patentowym w Polsce, postanowiono pójœæ tym tropem i zakupiono nie licencjê, a kilka modeli tego¿ ka-emu, by polscy konstruktorzy mogli go swobodnie skopiowaæ i w taki oto sposób za o wiele mniejsze pieni¹dze powsta³ "Polski Browning wz. 30". Broñ ta dzia³a³a na zasadzie krótkiego odrzutu lufy i ryglowana klinem umieszczonym pod zamkiem. Lufa oczywiœcie by³a ch³odzona wod¹ znajduj¹c¹ siê w ch³odnicy okalaj¹cej lufê. Co wiêcej by³a przystosowana do wymiany na polu bitwy. Do zasilania w amunicjê s³u¿y³y taœmy parciane o pojemnoœci 100 (rzadko) b¹dŸ 250 (czêœciej) naboi. Z relacji ludzi strzelaj¹cych mo¿na wywnioskowaæ, ¿e broñ ta by³a na swoje czasy bardzo celna, odporna na zanieczyszczenia i prosta w budowie, chocia¿ da³a siê we znaki du¿a waga oraz to, ¿e po nagrzaniu siê trudno by³o go przenieœæ, czy choæby przestawiæ. Oczywiœcie polska wersja ró¿ni³a siê ma³ymi szczegó³ami: najwa¿niejsz¹ by³o przystosowanie broni do strzelania amunicj¹ 7,92 Mauser (przepisowa polska), ponadto zmieniono celownik z przeziernikowego na szczerbinowy, wyd³u¿ono lufê wraz z ch³odnic¹, zmniejszono wagê zamka, opracowano w³asn¹ podstawê. Pierwsze modele charakteryzowa³y siê usterkami takimi jak ma³¹ wytrzyma³oœæ sprê¿yn i podatnoœæ na zaciêcia przy nierównym podawaniu amunicji przy taœmie parcianej. O ile mi wiadomo póŸniejsze modele by³y pozbawione tych wad. W roku 1938 dokonano modernizacji (pod oznaczeniem ckm wz. 1930a), dotyczy³a ona nowego zamka i eksperymentalnej lufy z gwintem Lancastera. Do wrzeœnia 1939 wyprodukowano oko³o 7800 ckm-ów. By³y one tak¿e eksportowane. *zdjêcie pochodzi ze strony www.1939.pl |
|
|
|
Post by chenshui on Jun 25, 2011 7:58:25 GMT 1
|
|
, ale chodzi mi tu o to, ¿e niektóre konstrukcje (jak ta) maj¹ lufy, które szybko mo¿na wymieniæ nawet na punkcie strzeleckim, bez specjalnych narzêdzi.