Post by NFP on Feb 9, 2006 10:21:39 GMT 1
Kraj: Stany Zjednoczone
Kaliber: .30 Carbine (7,62x33mm)
Waga: 2,48kg
D³ugoœæ: 905mm
D³ugoœæ lufy: 458mm
Zasada dzia³ania: samopowtarzalny, krótki t³ok gazowy, zamek obrotowy
Magazynek: 15 i 30 nabojowe pude³kowe
Zasiêg efektywny: nie dalej ni¿ 200 metrów
Karabin M1 wywodzi siê od wczeœniejszego amerykañskiego karabinu samopowtarzalnego mianowicie Winchestera wz.1907 u¿ywanego podczas I wojny œwiatowej. Model 1907 by³ ceniony za lekk¹ wagê, nie ustêpuj¹c przy tym osi¹gami innym modelom. Idea opracowania M1 Carbine narodzi³a siê w roku 1937, kiedy to szef uzbrojenia piechoty armii USA wyst¹pi³ z proœb¹ o skonstruowanie broni samopowtarzalnej, ale mocniejszej ni¿ pistolet, a l¿ejszej i bardziej porêcznej ni¿ M1 Garand z zasiêgiem efektywnym 300 jardów (coœ ko³o 275 metrów). Wziê³y siê za to dwie firmy: Ordnance Department i Winchester Repeating Arms. Rozpoczê³o siê od zaprojektowania nowego naboju, który w koñcu przyjêto jako 30.SL M1. Prace nad karabinem dostosowanym do tego naboju sz³y pe³n¹ par¹, tak, ¿e 1 maja 1941 zaprezentowano 9 prototypów, z których ¿aden nie spe³nia³ wymogów. Prototypy mia³y mo¿liwoœæ strzelania ogniem ci¹g³ym, ale zarzucono ten pomys³, z powodu du¿ej czêstoœci zaciêæ, do jakich dochodzi³o w tym trybie strza³u. Od pocz¹tku firma Ordnance by³a na bardziej uprzywilejowanej pozycji, a to z tego wzglêdu, ¿e Winchester pracowa³ nad produkcj¹ Garandów przez ten czas. Dlatego na pierwsze testy pojecha³y tylko egzemplarze firmy Ordnance. ¯eby jednak daæ szanse i Winchesterowi zarz¹dzon¹ drug¹ seriê prób. Na ten posz³y prototypy obu firm. i 15 sierpnia 1941 wygra³ model Winchestera! Dwa tygodnie póŸniej firma ta dosta³a pierwszy kontrakt na 900.000 egzemplarzy tej broni. Pó³ roku póŸniej Stany do³¹czy³y do koalicji antyhitlerowskiej i za tym faktem posz³y kolejne zamówienia... najpierw dodatkowe 1.1 miliona, potem jeszcze 2.5 (razem 4,5 miliona). Oczywiœcie produkcjê tego modelu prowadzi³o na licencji wiele mniejszych firm amerykañskich. Jedna z nich: Inland Manufacturing pod szyldem General motors wprowadzi³a pewne usprawnienia jak np. chwyt pistoletowy, czy metalow¹ zrobion¹ z drutu sk³adan¹ kolbê. Sta³o siê to w 21 maja 1942 roku, czyli mniej wiêcej rok po pojawieniu siê M1. Broñ ta jako, ¿e by³a jeszcze mniejsza chocia¿ nieznacznie ciê¿sza, zosta³a przydzielona spadochroniarzom amerykañskim jako M1A1. Ta firma jako jedyna produkowa³a M1A1. Nastêpnie mia³a powstaæ jeszcze wersja M1A2, która ró¿ni³a siê tylko przyrz¹dami celowniczymi, ale od tej pory zwyk³e M1 robiono z nowymi przyrz¹dami a oficjalnie M1A2 nie powsta³a. Pod koniec wojny prace nad rozwojem M1 nie ustawa³y, w paŸdzierniku 1944 powsta³a M2, czyli nic innego jak M1 mog¹ca strzelaæ ogniem ci¹g³ym i pojedynczym (zastosowano selektor ognia) a we wrzeœniu 1945 M3, która by³a M2 z zamontowanym noktowizorem dzia³aj¹cym w paœmie podczerwonym. Od wrzeœnia 1941 do sierpnia 1945 wyprodukowano oko³o 6.25 miliona karabinków M1 i jego odmian co jest rekordem produkcyjnym USA w produkcji broni piechoty. Bardzo cenion¹ cech¹ M1,2 i 3 by³o to, ¿e wa¿y³ tyle co po³owa Garanda i mia³ mo¿liwoœæ prze³adowania magazynka, zanim ten zosta³ ca³kowicie opró¿niony, a magazynek te¿ mia³ wiêkszy (bo 15 a póŸniej 30 nabojowe w stosunku do 8 Garanda). Broñ ta s³u¿y³a jednostkom amerykañskim na frontach 2 Wojny Œwiatowej, a tak¿e w wojnie w Korei, póŸniej wersje M1 by³y uznane jako samopowtarzalna broñ dostêpna dla cywilów i wyprzedawana.
Kaliber: .30 Carbine (7,62x33mm)
Waga: 2,48kg
D³ugoœæ: 905mm
D³ugoœæ lufy: 458mm
Zasada dzia³ania: samopowtarzalny, krótki t³ok gazowy, zamek obrotowy
Magazynek: 15 i 30 nabojowe pude³kowe
Zasiêg efektywny: nie dalej ni¿ 200 metrów
Karabin M1 wywodzi siê od wczeœniejszego amerykañskiego karabinu samopowtarzalnego mianowicie Winchestera wz.1907 u¿ywanego podczas I wojny œwiatowej. Model 1907 by³ ceniony za lekk¹ wagê, nie ustêpuj¹c przy tym osi¹gami innym modelom. Idea opracowania M1 Carbine narodzi³a siê w roku 1937, kiedy to szef uzbrojenia piechoty armii USA wyst¹pi³ z proœb¹ o skonstruowanie broni samopowtarzalnej, ale mocniejszej ni¿ pistolet, a l¿ejszej i bardziej porêcznej ni¿ M1 Garand z zasiêgiem efektywnym 300 jardów (coœ ko³o 275 metrów). Wziê³y siê za to dwie firmy: Ordnance Department i Winchester Repeating Arms. Rozpoczê³o siê od zaprojektowania nowego naboju, który w koñcu przyjêto jako 30.SL M1. Prace nad karabinem dostosowanym do tego naboju sz³y pe³n¹ par¹, tak, ¿e 1 maja 1941 zaprezentowano 9 prototypów, z których ¿aden nie spe³nia³ wymogów. Prototypy mia³y mo¿liwoœæ strzelania ogniem ci¹g³ym, ale zarzucono ten pomys³, z powodu du¿ej czêstoœci zaciêæ, do jakich dochodzi³o w tym trybie strza³u. Od pocz¹tku firma Ordnance by³a na bardziej uprzywilejowanej pozycji, a to z tego wzglêdu, ¿e Winchester pracowa³ nad produkcj¹ Garandów przez ten czas. Dlatego na pierwsze testy pojecha³y tylko egzemplarze firmy Ordnance. ¯eby jednak daæ szanse i Winchesterowi zarz¹dzon¹ drug¹ seriê prób. Na ten posz³y prototypy obu firm. i 15 sierpnia 1941 wygra³ model Winchestera! Dwa tygodnie póŸniej firma ta dosta³a pierwszy kontrakt na 900.000 egzemplarzy tej broni. Pó³ roku póŸniej Stany do³¹czy³y do koalicji antyhitlerowskiej i za tym faktem posz³y kolejne zamówienia... najpierw dodatkowe 1.1 miliona, potem jeszcze 2.5 (razem 4,5 miliona). Oczywiœcie produkcjê tego modelu prowadzi³o na licencji wiele mniejszych firm amerykañskich. Jedna z nich: Inland Manufacturing pod szyldem General motors wprowadzi³a pewne usprawnienia jak np. chwyt pistoletowy, czy metalow¹ zrobion¹ z drutu sk³adan¹ kolbê. Sta³o siê to w 21 maja 1942 roku, czyli mniej wiêcej rok po pojawieniu siê M1. Broñ ta jako, ¿e by³a jeszcze mniejsza chocia¿ nieznacznie ciê¿sza, zosta³a przydzielona spadochroniarzom amerykañskim jako M1A1. Ta firma jako jedyna produkowa³a M1A1. Nastêpnie mia³a powstaæ jeszcze wersja M1A2, która ró¿ni³a siê tylko przyrz¹dami celowniczymi, ale od tej pory zwyk³e M1 robiono z nowymi przyrz¹dami a oficjalnie M1A2 nie powsta³a. Pod koniec wojny prace nad rozwojem M1 nie ustawa³y, w paŸdzierniku 1944 powsta³a M2, czyli nic innego jak M1 mog¹ca strzelaæ ogniem ci¹g³ym i pojedynczym (zastosowano selektor ognia) a we wrzeœniu 1945 M3, która by³a M2 z zamontowanym noktowizorem dzia³aj¹cym w paœmie podczerwonym. Od wrzeœnia 1941 do sierpnia 1945 wyprodukowano oko³o 6.25 miliona karabinków M1 i jego odmian co jest rekordem produkcyjnym USA w produkcji broni piechoty. Bardzo cenion¹ cech¹ M1,2 i 3 by³o to, ¿e wa¿y³ tyle co po³owa Garanda i mia³ mo¿liwoœæ prze³adowania magazynka, zanim ten zosta³ ca³kowicie opró¿niony, a magazynek te¿ mia³ wiêkszy (bo 15 a póŸniej 30 nabojowe w stosunku do 8 Garanda). Broñ ta s³u¿y³a jednostkom amerykañskim na frontach 2 Wojny Œwiatowej, a tak¿e w wojnie w Korei, póŸniej wersje M1 by³y uznane jako samopowtarzalna broñ dostêpna dla cywilów i wyprzedawana.
