Post by NFP on Feb 15, 2006 19:42:12 GMT 1
Kaliber: 7,92x57mm
Dlugosc: 1110mm
Dlugosc lufy: 611mm
Szybkostrzelnosc: 600 rpm
Prêdkoœæ pocz¹tkowa: 850 m/s
Magazynek: prosty, pude³kowy na 20 naboi
Po odzyskaniu niepodleg³oœci Polska nie posiada³a na stanie rkm-ów, broni jak najbardziej nowoczesnej jak na tamte lata. Trzeba by³o wiêc tê lukê wype³niæ. W 1924 roku Polskiemu Ministerstwu Spraw Wojskowych zosta³a zaprezentowana amerykañska konstrukcja BAR'a, który w Europie by³ produkowany w Belgii i oznaczony FML 1924. Na pocz¹tku 1925 roku przeprowadzono testy, w których model ten mia³ konkurowaæ z konstrukcjami brytyjskimi, francuskimi, czeskimi, w³oskimi oraz nawet szwajcarskimi. Testy wygra³ oczywiœci Browning, ale nie podjêto ¿adnych dzia³añ - nie by³o pieniêdzy. Dopiero w 1926 roku zamówiono niewielk¹ liczbê FML 1924 zrobion¹ wed³ug polskich zaleceñ. Po testach poligonowych podpisano umowê, ¿e do 1929 roku ma byæ dostarczone 10 tysiêcy egzemplarzy tej broni. Wszystkie stworzono z polskimi zaleceniami, czyli: wyd³u¿ono lufê o 11mm, przesuniêto mocowanie dwójnogu do ty³u, dodano chwyt pistoletowy (do tej pory by³ pó³-pistoletowy) oraz zmieniono celownik na szczerbinowy (do tej pory przeziernikowy). Co wiêcej od produkcji tej serii dla Polski FN produkowa³a ju¿ tylko tê wersjê (oznaczon¹ na zachodzie jako FML 1930). Dostawy broni opóŸni³y siê nieznacznie (o nieco ponad rok), natomiast dokumentacja potrzebna do uruchomienia produkcji licencyjnej (za któr¹ miano zap³aciæ oddzielnie) zosta³a dostarczona niepe³na i to jeszcze wszystkie miary i wagi by³y podane w anglosaskich oznaczeniach. By³o to przyczyn¹ do niezap³acenia za czêœæ broni oraz licencjê. Polskie Wojsko zaoszczêdzi³o oko³o 200 tysiêcy $ na tej transakcji. Karabin produkowany w Polsce otrzyma³ oficjalne oznaczenie rêczny karabin maszynowy wz. 1928. Produkcja nie by³a zbyt du¿a - waha³a siê ona od 700 do 2300 ka-emów rocznie. Do wybuchu wojny wyprodukowano 10 700 karabinów. Z tego oko³o 1900 zosta³o wyeksportowanych. Ca³y czas usprawniano konstrukcjê - dodano mo¿liwoœæ zamontowania celownika przeciwlotniczego, zmieniono kszta³t kolby, oraz os³oniêto muszkê, by podczas wojennych dzia³añ nie zosta³a ona uszkodzona. Istnia³y te¿ koncepcje, a nawet prototypy z wymiennymi lufami. Ka-em ten najpierw do u¿ytku dostali ¿o³nierze KOP-u, póŸniej kawaleria a potem piechota. Je¿eli zosta³o coœ broni, to przezbrajano pojedyñcze inne formacje jak np. niektóre bataliony saperskie. W 1938 roku na stanie Wojska Polskiego by³o oko³o 20 000 Browningów wz.28. Karabin maszynowy wz. 28 dzia³a na zasadzie odprowadzania czêœci gazów prochowych przez boczny otwór w lufie i tunel, za pomoc¹ t³oka gazowego.Strza³ odbywa³ siê z zamka otwartego. Strzela³ on przepisowym polskim nabojem karabinowym tego okresu czyli 7,92x57mm Mauser. Broñ ta jest ch³odzona powietrzem. Do podawania naboi s³u¿¹ wymienne proste, pude³kowe magazynki mieszcz¹ce 20 naboi. Z wz. 28 mo¿na prowadziæ ogieñ ci¹g³ym oraz pojedynczym. Do celowania s³u¿y³a muszka (najpierw ods³oniêta, po modernizacji - os³oniêta) i szczerbinka, a do strzelañ przeciwlotniczych - okr¹g³y celownik przeciwlotniczy (a jak¿e
). Najwiêkszymi wadami tej broni by³a cena wyprodukowania jednego egzemplarza, oraz to, ¿e ³atwo by³o zgubiæ w warunkach polowych drobne czêœci. Poblemem by³o te¿ szybkie przegrzewanie siê lufy, przy d³ugotrwa³ym prowadzeniu ognia, ale tym problemem konstruktorzy ju¿ siê zajêli. Co ciekawe podczas walk 1939 roku Niemcy wszystkie zdobyte rkm-y wz.28 przejmowali i w³¹czali do uzbrojenia jednostek rezerwowych jako MG-28 (p). A nawet dosz³o do tego, ¿e po przejêciu fabryki rozpoczêli produkcjê a¿ do wyczerpania gotowych czêœci.
